En dan zien of er woorden voor bestaan.
Meer dan 15 jaar geleden begon ik te begrijpen wat er met mij gebeurd was..
Enkele van mijn woorden van toen, deel ik graag met iedereen die het kan voelen.
Ooit was ik oud
met grijze pijn
slepend
naderend
het einde nabij
en traag wachten
verstarren en krom
zo doodgewoon
zo dood gewoon
ooit was ik oud
roerloos staren naar de zon
als achter glas
alleen
aanslepend wachten
en verlangen
ik zou een vlinder zijn
ooit was ik oud
heel ongewoon en veel te jong
ben ik zo oud geweest
het leven draait nooit terug
maar ik keer me mooi om
en strek mijn vleugels
Ik weet hoe het voelt
dampend in zweet
van angst en pijn
ik weet hoe het voelt
verscheurd
verschroeid door de wind
verschraalde wond
afgekraakt
bijeen geperst en uitgebraakt
ik weet hoe het voelt
geboortepijn
ik weet hoe het voelt
breken en scheuren
bang om te falen
om te zwijgen
afgedaan en verloren te gaan
bang om te verdwijnen
weg te kwijnen
ik weet hoe het voelt
er groeien viooltje in mijn tuin
en een klaproos
ik weet hoe het voelt
zo broos als lente te zijn
Copyright Veerle Dierckx, niets mag worden gebruikt, overgenomen of openbaar gemaakt zonder toestemming.
NAAKT
naakt
en vrouw
langzaam en ontdaan
ontwaakt zij
weg gegleden en opgestaan
uit vervaagd verleden
zichtbaar geraakt
door te lang geleden
aanschouw haar schaduw
voelbaar rond maar
nu zonder te breken
raak stil aan
heel haar heden
wonderlijk wiegend gebaar
zomaar naakt
zo mooi geheeld geraakt
ontdaan en langzaam
ontwaakt in mals verlangen
en. bijzonder broos
als kwetsbaar
zo tastbaar wordt gemaakt
ongenaakbaar vrouw
en naakt
Als ik je zie
en je lacht voor even
toevallig zonlicht in je leven
jouw lied me zo bekend
om verdriet dat nooit went
en als ik voel
de hartstocht en de passie
de liefde diep vanbinnen
en het zeuren van de pijn
om. de geliefden die we niet zijn
dan zou ik je willen wiegen
in mijn armen eindeloos strelen
jouw wonden helpen helen
en zijgen en troosten en zingen
zoals moeders met hun kind
en zeggen dat wenen mag
dat stormen nooit voor altijd waaien
en ik zou het blijven herhalen
zoals moeders met hun kind
net zolang tot je weer rust vindt
net zolang tot jij je rust weer vindt.
